Dit hostingbedrijf staat bovenaan de zwarte lijst van Grapperhaus

Heeft Nederland, nummer twee van de wereld als het gaat om het opnemen van kinderporno, een voogd nodig? Een bureau dat internetbedrijven kan beboeten voor het onzorgvuldig verwijderen van foto’s van geseksualiseerde en misbruikte kinderen?

Als de aftredende minister Ferd Grapperhaus (Veiligheid en Justitie, CDA) zijn zin krijgt, dan heeft hij vorig jaar een bijbehorend wetsvoorstel ingediend. Maar als de industrie zijn zin krijgt, waarom dan zo’n ingrijpende maatregel nemen? Een van hen schrijft in een reactie op het wetsvoorstel: “Nu blijkt dat ruim 93 procent van de meldingen van een hoster komt, moet de conclusie zijn dat er geen manager nodig is. Een NS retourtje Den Haag-Roosendaal is voldoende.”

Deze treinrit leidt naar een kantoorgebouw op een industrieterrein bij Roosendaal. Het hostingbedrijf NForce zit achter een kaarsrechte buxushaag aan de hoofdstraat en in de voortuin is zojuist een nieuw groot bord geplaatst.

NForce biedt klanten die van daaruit hun eigen website of dienst exploiteren tegen betaling serverruimte en internettoegang. En het meeste CSAM – materiaal over seksueel misbruik van kinderen – staat op deze servers in Nederland, blijkt uit een onderzoek van Grapperhaus van de TU Delft.

Operationeel directeur Dave Bakvis neemt de tijd om de vragen van NRC te beantwoorden, op voorwaarde dat hij duidelijk kan maken hoe ingewikkeld de bestrijding van kinderpornografie is. En hoe oneerlijk is de Naming and Shaming List die de TU Delft jaarlijks in opdracht van de minister opstelt. Het geeft een overzicht van de hostingbedrijven die de meeste kinderpornografie op hun servers hebben staan ​​en die het traagst reageren op meldingen. Omdat NForce alleen is, moet Bakvis de hele tijd terugvechten. “Mijn mensen worden er op feestjes over aangesproken. Er wordt ons verteld dat er binnenkort een club voor de deur staat. Mensen krijgen echt een waas in hun ogen. De daders worden vrijgelaten, maar wij zijn de gebeten hond.”

Hoe kom je bovenaan deze lijst?

“Onze klanten zijn websites die soms tot zeven miljoen afbeeldingen of video’s per dag uploaden – ImageBam, Pornhub, grote pornosites. Er gaat veel materiaal naartoe, porno is een miljardenindustrie. Als er ook maar een klein percentage defecten is, lijkt dat voor de buitenwereld meteen heel groot.

“We werken met iedereen goed samen. Bij de politie, het parket van Interpol, het meldpunt van het online competentiecentrum kindermishandeling [EOKM]. We zijn verbonden met de EOKM .hashcheck-server [een techniek om sneller kinderpornomateriaal te detecteren]. Als er een melding is, sturen we deze direct door naar de klant, die deze offline moet halen. Het moet binnen 24 uur zijn, maar het meeste is binnen vier uur weg. Maar we zien ook dat de TU Delft voor dit rapport een hele grote vork heeft gebruikt. We krijgen bijvoorbeeld 32.000 meldingen, maar als je goed telt zijn het er iets minder dan 2.000 unieke. De rest is dubbel, sommige beelden worden 64 keer gerapporteerd. Dan lopen de cijfers heel snel op.”

De meting gaat niet alleen over de hoeveelheid materiaal, maar ook over de snelheid waarmee Nforce het verwijdert.

“Soms is het niet eens kinderporno. Dan zeg ik tegen de klant: verwijder het, maar dan mailt hij terug: het meisje is 23. Ja, wat moet ik dan doen? Dan blijft het beeld en telt het steeds weer opnieuw.”

Ga je dit bespreken?

“Als de klant het niet wil verwijderen omdat het een bikini-advertentie uit een H&M-catalogus is, raken we in gesprek. Maar als het kinderporno is, moet het binnen vier uur offline zijn. Af en toe worden we zelfs door de politie gevraagd om het materiaal online te houden voor onderzoek.”

Waarom sluit je deze klanten niet af? Dan heb je er geen last meer van.

“Er zijn ongeveer tien grote klanten bij betrokken. Klanten die we al jaren hebben. Dat is een vijfde van onze omzet. Dan vallen er ook ontslagen. Bovendien zijn het hele aardige klanten die snel aan rapporten werken. Maar omdat ze zo groot zijn, is zelfs 0,01 procent slecht materiaal veel. Ook Facebook worstelt met kinderporno, maar daar heb jij ook geen last van.

“We trappen er meteen nieuwe klanten uit over wie we meldingen krijgen. Maar dat weerhoudt je niet van alle andere rapporten: de auteursrechtelijke zaken, de oplichting, de nepwebsites, terrorisme – het komt hier allemaal voorbij. Sluit je deze tien klanten, dan gaan ze ook naar Duitsland of Rusland. Dat vertel ik ook aan het meldpunt kinderporno.”

Hoe goed ken jij je klanten?

“Je moet je naam, adres, e-mailadres en, indien van toepassing, telefoonnummer opgeven. We zullen kijken of we nog iets kunnen vinden bij dubieuze klanten, maar ik zal het niet van dag tot dag redden. Dan staan ​​onze negentien medewerkers in een mum van tijd klaar om aan de slag te gaan.”

Het wetsvoorstel legt de verantwoordelijkheid voor kinderpornografie op internet nog meer bij het hostingbedrijf. Wat maak je ervan?

“Ja, ook die verantwoordelijkheid nemen wij op ons. Maar ‘- en dit is een metafoor die Bakvis drie keer noemt in een interview -‘ het is ook als een auto op de snelweg waarmee een stormram wordt begaan. Is het autoverhuurbedrijf aansprakelijk? Of de autobaan? Kijk, we hosten niets zelf, we huren alleen serverruimte.

Soms zeg ik tegen de klant: verwijder het, maar dan mailt hij terug: het meisje is 23. Ja, wat moet ik dan doen?

“Je kunt ook zeggen: we sturen de meldingen door naar de klant en wensen hem veel succes en verder doen we niets. Maar ik weet dat er binnenkort iemand zal zijn die een stuk hout kan uittrekken. En ik wil niet degene zijn die geraakt wordt Laat iemand anders zijn. Ik wil niet terug naar de top van de ranglijst. We weten ook dat er hosters zijn die er echt niets aan doen.

“We zijn ermee bezig. Veel werk. We zijn nu meer betrokken bij mishandeling dan goed voor ons is. We zijn het nu echt zat. Er gaat geen dag voorbij dat we er niet over praten.” Het is ook niet gezond.”

Lees ook deze redactie: Free Space Internet toont zijn lelijkste gezicht in Wormer

Hij zet een groot scherm aan in de vergaderruimte. Er verschijnt een lange lijst met meldingen aan de muur, met links naar dubieus klinkende websites zoals Creepshots.org. Hij klikt op een melding, een foto van een tiener in bikini spreidt zich uit. Het toont ook het aantal uren dat is verstreken sinds de melding. “We mogen het materiaal niet inspecteren, maar soms moeten we dat wel als de klant de melding ontkent of het een duplicaat is. We hebben aangeboden het EOKM te helpen met de techniek om dit duplicaat te verwijderen.”

Hij klikt in het rond en denkt luid na. “Het is echt veel werk om zo’n systeem te ontwikkelen. Enerzijds zit het materiaal achter een login, anderzijds moet je een captcha invullen. Het verandert ook voortdurend, waarbij een klant het naar een andere locatie verplaatst. Soms denk ik: we gaan helemaal stoppen. Ik heb nu vier mannen die de hele dag worden mishandeld, anders zijn we helemaal stil. En ik kan de vacatures voor dit werk niet invullen. We zijn al twee jaar op zoek naar een misbruiktechnicus. Misschien moeten we al die klanten in een apart bedrijf gooien en Nforce helemaal opruimen.”

Wat betekent dat?

“In ieder geval een betere reputatie voor Nforce. Door de grap met het Grapperjas-rapport – zo noemen we dat hier – heeft ons bedrijf een vreselijk probleem. Niet bij huidige klanten, die zitten toch in het buitenland, die lezen geen Nederlands, maar bij leveranciers. We hadden problemen met de bank die onze creditcardbetalingen afhandelt, een datacenter waar onze servers staan ​​sloeg de deur dicht. Na de release werden we als gek bestempeld, iedereen rook bloed.”

Maar dan moet u nog steeds de meldingen voor die ene instantie bewerken.

“Nou ja, maar je stuurt niet zomaar klanten die je al tien jaar hebt. Maar ik zou me meer willen concentreren op het zoeken naar zakelijke klanten, het middensegment. Niet de huidige budgetklanten.”

Hoe denkt u dat het probleem van kinderpornografie moet worden aangepakt?

“Ik zou ook willen dat er geen kinderporno op de wereld was. Maar goed, het is er en als we iemand uitschakelen, gaan ze ergens anders heen.

“Kijk, ik vind dat je mensen die dat wel doen en kinderporno kijken aan de hoogste boom moet hangen, maar dat mag niet. Dus je moet ze halen. Maar dat gebeurt niet. Ik heb ooit een klant opgesloten voor kinderporno en daarna aan de politie gevraagd of ze die servers weer in beslag gingen nemen. ik moest het vragen! Werk er dan aan.”

Lees ook: De internetafvoer zit in een Noord-Hollands dorp

Een versie van dit artikel verscheen ook in het NRC Handelsblad op 2 juni 2021 Een versie van dit artikel verscheen ook in het NRC op de ochtend van 2 juni 2021